คิดถึงแกว่ะ ดากานดา

สวัสดี ดากานดา นานผ่านหลายฤดูแล้วมั้ง ที่ฉันไม่ได้เขียนจดหมายหาแก จนเหมือนปฏิทินไม่บอกคืนและวัน เมื่อก่อนตอนที่ฉันอยู่ที่พะงัน นั่งอยู่ริมทะเล ชมพระอาทิตย์ตกที่ขอบฟ้า มองจันทราและดวงดารา ก็เป็นหน้าแก แม้ตอนดอกชงโคบานที่ตีนดอย ที่ฉันบอกแกตอน สอบเสร็จวิชาสุดท้าย ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับแกมาตอนนี้ฉันเกิดความรู้สึก แบบนั้นอีกแล้วอ่ะแก กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเขามีความลับมากมายที่ซ่อน ไว้ในแววตา ไม่ใช่เพื่อนสนิทแต่ใจสนิทกัน ฉันกลัวอวัยวะในร่างกาย ของฉันที่ชอบหักแล้ว หักอีก นั่นคือดวงใจน้อยๆ ของฉันจะหักอีกครั้ง เธอน่ารักเหมือนภาพวาดของศิลปินล้านนา ฉันเห็นเธอครั้งแรกเธอ ใส่ชุดกระโปรงสีขาวที่สวนสันติชัยปราการ ที่ถนนพระอาทิตย์ ฉันเลยเดินตามแสงตะวันไปจนถึงท่าพระจันทร์ ระหว่างพระอาทิตย์ และพระจันทร์ ตอนนี้ฉันมีเธออยู่กลางใจแล้วแก คืนนั้นมืดมิด ไร้จันทราและดวงดารา ฝนตกพรำ ฉันกลางร่มหิ่งห้อยให้เธอ คืนที่มืดมิดภายในก็ร่มก็มีแสง หิ่งห้อยอยู่เต็มไปหมด ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใครมา แต่ว่ายังไงตอนนี้ฉันก็รักเธอไปแล้ว พูดถึงร่ม ฉันนึกถึงร่มที่สันกำแพงจัง ที่นั่นฉันรู้จ

หากคุณเป็นเจ้าของนิตยสาร/โมเดลลิ่ง เอเจนซี่ ต้องการโปรโมท สามารถส่ง e-mail แจ้งทีมงานให้ตั้งค่า username ของคุณเป็น Official User ได้ที่ info@postjung.com โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ