DEAR DEATH "เยิรพระยม” BY: BU Theatre Company นิเทศศาสตร์ ศิลปะการแสดง มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
โพสท์โดย"เยิรพระยม” ...สะท้อน "มรณานุสติ" สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
จะรับมือกับความตายได้อย่างไร?
คำถามนี้ จะได้รับคำตอบหลังจากชม "เยิรพระยม" นวัตกรรมศิลปะการแสดงไทยร่วมสมัย โดยคณะละครมหาวิทยาลัยกรุงเทพ หรือ Bangkok University Theatre Company มีคำตอบให้แก่ผู้ร่วมชม ณ โรงละครอักษรา คิง เพาเวอร์ คอมเพล็กซ์ ซอยรางน้ำ กรุงเทพฯ เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา
ต้องยกนิ้วให้ในฝีมือการกำกับการแสดงและประพันธ์บท อย่าง ผศ.พรรณศักดิ์ สุขี และ ดร.วรรณ์ขวัญ พลจันทร์ ผู้อำนวยการแสดง ที่เสนอนวัตกรรมศิลปะการแสดงที่ผสมผสานระหว่างไทย และสากล ทั้งรูปแบบการแสดงและดนตรี ผสานกับเรื่องราวที่ร่วมสมัย เครื่องแต่งกาย และบทที่ได้นำแก่นเรื่องมาจากพุทธปรัชญาและสัจธรรม ที่ว่า...
“สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ” หรือ สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ถ่ายทอดเรื่องราวให้เห็นถึงความงามของความตาย ผ่านตัวละคร "คุณยาย" ที่รับบทโดย นีรนุช ปัทมสูต ร่วมกับหลานชายที่แสดงโดย ประยูรศักดิ์ รัตนเศรณี นักศึกษาชั้นปีที่ 2 ภาควิชาศิลปะการแสดง คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
และอีกคนที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้ คือ เพชร โอสถานุเคราะห์ ประธานบริหาร มหาวิทยาลัยกรุงเทพ บอกความรู้สึกถึงการแสดงนี้ว่า
“ผลงานของอาจารย์พรรณศักดิ์ ทุกๆ เรื่องมีคุณภาพสูงมากระดับสากล เด่นที่สุดคือเรื่องบท ซึ่งอาจารย์ทำได้หลายประเภท มีความลึกซึ้งและสนุกสนาน คาดว่าผลงานชิ้นนี้ของทีมงานคณะละครมหาวิทยาลัยกรุงเทพ จะช่วยจุดประกายและก่อให้เกิดมิติใหม่ในวงการการแสดง ตลอดจนวงการการศึกษา ให้เกิดการผลิตนวัตกรรมการแสดงใหม่ๆ ในเชิงลึก ที่มีคุณค่าด้านวัฒนธรรม และศิลปะที่สัมผัสได้”
และหนึ่งในผู้ชม รศ.ดร.นราพงษ์ จรัสศรี หัวหน้าภาควิชานาฏยศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็บอกไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่ได้ชมว่า
“อยากให้ทุกคนช่วยกันสนับสนุนให้มีการแสดงเช่นนี้เกิดขึ้น ที่นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับกฎธรรมชาติของชีวิต คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มาเป็นประเด็นให้แง่คิดแก่ผู้ชม และยังเป็นการยกระดับผู้ชม ที่ไม่ใช่การชมแค่ความบันเทิง แต่เป็นการชมพร้อมได้แง่คิดกลับไปด้วย”
ส่วน ผศ.อนุรัชนี จาตุศรีพิทักษ์ ภรรยา ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ ก็ประทับใจเช่นกัน
“เป็นละครที่ประมวลความงดงามในหลากหลายมิติไว้ด้วยกัน เน้นย้ำ สัจธรรมทางพุทธศาสนา ผ่านการแสดงที่เป็นไทยร่วมสมัยทั้งดนตรีและนาฏศิลป์ ซึ่งล้วนเข้ากันได้อย่างงามวิจิตรและมหัศจรรย์ ละครเรื่องนี้สอนให้เรา “ตื่น” และมีปัญญาตระหนักถึงความไม่จีรังในทุกๆ สิ่ง ในฐานะที่เคยสอนกวีนิพนธ์ประทับใจมากที่พระยมในเรื่องนี้เป็นหนุ่มรูปงามสุภาพ ประทับมาบนราชรถ นับเป็นการนำเสนอเรื่องความตายในมุมมองที่แตกต่างออกไป แต่ที่สุดแล้วผู้ชมก็จะตระหนักได้ว่า ชีวิตเรานั้นแสนสั้นราวกับน้ำค้างยามเช้า เราควรทำความดีและทำประโยชน์ให้มากที่สุด ก่อนที่ “เขา” จะมารับ”
ขณะที่ แพทย์หญิงวรพรรณ เสนาณรงค์ ยอมรับว่าเป็นการแสดงที่ดีมากเรื่องหนึ่งที่ยังคงความงดงามในแบบแผนของศิลปะไทยได้อย่างยอดเยี่ยม
"โดยเฉพาะบทละคร ที่มีการแปลเป็นภาษาอังกฤษ มีความละเอียดลออมากทีเดียว เพราะคำพูดในบทไทยบางตอนเป็นกาพย์ กลอน ในขณะที่คำแปลภาษาอังกฤษก็มีความงดงามทางภาษา และยังแปลได้อย่างลึกซึ้งตรงกัน รวมถึงเรื่องราวที่นำเสนอเกี่ยวกับธรรมะผ่านตัวหลานชาย ที่สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นสมัยใหม่ และคุณยายที่มีความเป็นโบราณ แต่ตัวละครทั้ง 2 ตัวสื่อสารเรื่องราวได้อย่างลงตัว เข้าใจง่าย ไม่น่าเบื่อ ถึงแม้เรื่องราวจะเป็นหลักธรรมที่เข้าใจได้ยาก แต่ก็นำเสนอได้อย่างมีความเป็นวิจิตรศิลป์”
ด้าน ธีราพร วิรุฬห์รักษ์ อดีตผู้จัดการโรงละครมณเฑียรทองเธียเตอร์ กล่าวว่า “เนื่องจากส่วนตัวเคยทำละครให้ผู้อื่นชมมาก่อน หลังจากชมเยิรพระยมแล้ว จึงรู้สึกชื่นชมในความพยายามของผู้จัดทำอย่างมาก เพราะเรื่องพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องที่ยากในการสื่อสาร ที่ชื่นชอบที่สุดเห็นจะเป็นเรื่องคอนเซ็ปต์และบทละครที่ดีมาก โดยรวมแล้วรู้สึกสนุก เพลิดเพลิน แม้แต่ชาวต่างชาติที่ไม่เข้าใจพุทธศาสนาก็สามารถเข้าใจได้จากบทเพลง ดนตรี ที่ซาบซึ้งดีมาก และคำบรรยายซับไตเติ้ล ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี และน่าจะโกอินเตอร์ได้อย่างสบายๆ"
ปิดท้ายด้วย อาจารย์กษาปณ์ ปัทมสูต อาจารย์ประจำภาควิชากำกับการแสดง คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม และยังเป็นลูกชายของศิลปินอาวุโส ผู้กำกับมากความสามารถ สุประวัติ ปัทมสูต บอกความรู้สึกว่า
“ต้องยอมรับว่าเป็นคณะละครที่ทำการแสดงได้ดีเกินคาด รู้สึกประทับใจกับการแสดงที่ต้องการนำเสนอเรื่องของธรรมะที่เข้าใจได้ยาก มาเสนอได้อย่างถึงแก่นผ่านตัวละคร 2 ตัว ซึ่งผมชอบนะที่สามารถนำเสนอเรื่องราวได้อย่างมีความเป็นศิลปะร่วมสมัย และมีรายละเอียดในเรื่องของเนื้อหาเยอะมากๆ อย่างตอนฉากเอเอฟ ที่มีการให้โหวต วี 1 อนิจจัง วี 2 ทุกขัง วี 3 อนัตตา ซึ่งบทละครยังมีนัยที่ซ่อนอยู่ แต่เป็นนัยที่สามารถเข้าใจได้ง่ายไม่ซับซ้อน
หรือแม้กระทั่งตัวตนของพระยมเอง เป็นสิ่งที่คนเราสมมติสร้างภาพขึ้นเอง หากคุณทำไม่ดี คุณก็อาจมองว่าพระยมน่ากลัว แต่ตัวละครของยายหลานคู่นี้ที่ทำแต่ความดี ยายถึงได้พูดกับหลานชายว่า พระยมหน้าตาละม้ายคล้ายใคร คล้ายหลานชายนี่เอง ก็เพราะหลานชายคือกรรมดีของคุณยาย ต้องยอมรับคณะละครเรื่องนี้ตั้งใจทำกันจริงๆ เพราะทำให้เราเข้าใจได้ว่ามรณานุสติ เป็นเรื่องที่ไม่ได้อยู่ไกลตัว ซึ่งความตายเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับทุกคน และจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ เพราะฉะนั้นเราจึงต้องสร้างกรรมดีเพื่อรอคอยวาระนั้นมาถึง”
เสียดายที่ละครดีๆ แบบนี้แสดงเพียงไม่กี่รอบ ทั้งที่ "เยิรพระยม" ทำหน้าที่เหมือนภิกษุ ภิกษุณี ในการสืบสานคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ให้ผู้ชมเข้าใจและเตรียมความพร้อมรับความตายอย่างมีสติ
แต่ถึงอย่างไรก็เชื่อว่า คงจะมีเสียงเรียกร้องให้กลับมาแสดงใหม่ เพื่อสื่อสารให้เห็นถึง "ความอนิจจัง" ในวงกว้างต่อไป
จะรับมือกับความตายได้อย่างไร?
คำถามนี้ จะได้รับคำตอบหลังจากชม "เยิรพระยม" นวัตกรรมศิลปะการแสดงไทยร่วมสมัย โดยคณะละครมหาวิทยาลัยกรุงเทพ หรือ Bangkok University Theatre Company มีคำตอบให้แก่ผู้ร่วมชม ณ โรงละครอักษรา คิง เพาเวอร์ คอมเพล็กซ์ ซอยรางน้ำ กรุงเทพฯ เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา
ต้องยกนิ้วให้ในฝีมือการกำกับการแสดงและประพันธ์บท อย่าง ผศ.พรรณศักดิ์ สุขี และ ดร.วรรณ์ขวัญ พลจันทร์ ผู้อำนวยการแสดง ที่เสนอนวัตกรรมศิลปะการแสดงที่ผสมผสานระหว่างไทย และสากล ทั้งรูปแบบการแสดงและดนตรี ผสานกับเรื่องราวที่ร่วมสมัย เครื่องแต่งกาย และบทที่ได้นำแก่นเรื่องมาจากพุทธปรัชญาและสัจธรรม ที่ว่า...
“สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ” หรือ สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ถ่ายทอดเรื่องราวให้เห็นถึงความงามของความตาย ผ่านตัวละคร "คุณยาย" ที่รับบทโดย นีรนุช ปัทมสูต ร่วมกับหลานชายที่แสดงโดย ประยูรศักดิ์ รัตนเศรณี นักศึกษาชั้นปีที่ 2 ภาควิชาศิลปะการแสดง คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
และอีกคนที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้ คือ เพชร โอสถานุเคราะห์ ประธานบริหาร มหาวิทยาลัยกรุงเทพ บอกความรู้สึกถึงการแสดงนี้ว่า
“ผลงานของอาจารย์พรรณศักดิ์ ทุกๆ เรื่องมีคุณภาพสูงมากระดับสากล เด่นที่สุดคือเรื่องบท ซึ่งอาจารย์ทำได้หลายประเภท มีความลึกซึ้งและสนุกสนาน คาดว่าผลงานชิ้นนี้ของทีมงานคณะละครมหาวิทยาลัยกรุงเทพ จะช่วยจุดประกายและก่อให้เกิดมิติใหม่ในวงการการแสดง ตลอดจนวงการการศึกษา ให้เกิดการผลิตนวัตกรรมการแสดงใหม่ๆ ในเชิงลึก ที่มีคุณค่าด้านวัฒนธรรม และศิลปะที่สัมผัสได้”
และหนึ่งในผู้ชม รศ.ดร.นราพงษ์ จรัสศรี หัวหน้าภาควิชานาฏยศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็บอกไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่ได้ชมว่า
“อยากให้ทุกคนช่วยกันสนับสนุนให้มีการแสดงเช่นนี้เกิดขึ้น ที่นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับกฎธรรมชาติของชีวิต คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มาเป็นประเด็นให้แง่คิดแก่ผู้ชม และยังเป็นการยกระดับผู้ชม ที่ไม่ใช่การชมแค่ความบันเทิง แต่เป็นการชมพร้อมได้แง่คิดกลับไปด้วย”
ส่วน ผศ.อนุรัชนี จาตุศรีพิทักษ์ ภรรยา ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ ก็ประทับใจเช่นกัน
“เป็นละครที่ประมวลความงดงามในหลากหลายมิติไว้ด้วยกัน เน้นย้ำ สัจธรรมทางพุทธศาสนา ผ่านการแสดงที่เป็นไทยร่วมสมัยทั้งดนตรีและนาฏศิลป์ ซึ่งล้วนเข้ากันได้อย่างงามวิจิตรและมหัศจรรย์ ละครเรื่องนี้สอนให้เรา “ตื่น” และมีปัญญาตระหนักถึงความไม่จีรังในทุกๆ สิ่ง ในฐานะที่เคยสอนกวีนิพนธ์ประทับใจมากที่พระยมในเรื่องนี้เป็นหนุ่มรูปงามสุภาพ ประทับมาบนราชรถ นับเป็นการนำเสนอเรื่องความตายในมุมมองที่แตกต่างออกไป แต่ที่สุดแล้วผู้ชมก็จะตระหนักได้ว่า ชีวิตเรานั้นแสนสั้นราวกับน้ำค้างยามเช้า เราควรทำความดีและทำประโยชน์ให้มากที่สุด ก่อนที่ “เขา” จะมารับ”
ขณะที่ แพทย์หญิงวรพรรณ เสนาณรงค์ ยอมรับว่าเป็นการแสดงที่ดีมากเรื่องหนึ่งที่ยังคงความงดงามในแบบแผนของศิลปะไทยได้อย่างยอดเยี่ยม
"โดยเฉพาะบทละคร ที่มีการแปลเป็นภาษาอังกฤษ มีความละเอียดลออมากทีเดียว เพราะคำพูดในบทไทยบางตอนเป็นกาพย์ กลอน ในขณะที่คำแปลภาษาอังกฤษก็มีความงดงามทางภาษา และยังแปลได้อย่างลึกซึ้งตรงกัน รวมถึงเรื่องราวที่นำเสนอเกี่ยวกับธรรมะผ่านตัวหลานชาย ที่สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นสมัยใหม่ และคุณยายที่มีความเป็นโบราณ แต่ตัวละครทั้ง 2 ตัวสื่อสารเรื่องราวได้อย่างลงตัว เข้าใจง่าย ไม่น่าเบื่อ ถึงแม้เรื่องราวจะเป็นหลักธรรมที่เข้าใจได้ยาก แต่ก็นำเสนอได้อย่างมีความเป็นวิจิตรศิลป์”
ด้าน ธีราพร วิรุฬห์รักษ์ อดีตผู้จัดการโรงละครมณเฑียรทองเธียเตอร์ กล่าวว่า “เนื่องจากส่วนตัวเคยทำละครให้ผู้อื่นชมมาก่อน หลังจากชมเยิรพระยมแล้ว จึงรู้สึกชื่นชมในความพยายามของผู้จัดทำอย่างมาก เพราะเรื่องพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องที่ยากในการสื่อสาร ที่ชื่นชอบที่สุดเห็นจะเป็นเรื่องคอนเซ็ปต์และบทละครที่ดีมาก โดยรวมแล้วรู้สึกสนุก เพลิดเพลิน แม้แต่ชาวต่างชาติที่ไม่เข้าใจพุทธศาสนาก็สามารถเข้าใจได้จากบทเพลง ดนตรี ที่ซาบซึ้งดีมาก และคำบรรยายซับไตเติ้ล ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี และน่าจะโกอินเตอร์ได้อย่างสบายๆ"
ปิดท้ายด้วย อาจารย์กษาปณ์ ปัทมสูต อาจารย์ประจำภาควิชากำกับการแสดง คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม และยังเป็นลูกชายของศิลปินอาวุโส ผู้กำกับมากความสามารถ สุประวัติ ปัทมสูต บอกความรู้สึกว่า
“ต้องยอมรับว่าเป็นคณะละครที่ทำการแสดงได้ดีเกินคาด รู้สึกประทับใจกับการแสดงที่ต้องการนำเสนอเรื่องของธรรมะที่เข้าใจได้ยาก มาเสนอได้อย่างถึงแก่นผ่านตัวละคร 2 ตัว ซึ่งผมชอบนะที่สามารถนำเสนอเรื่องราวได้อย่างมีความเป็นศิลปะร่วมสมัย และมีรายละเอียดในเรื่องของเนื้อหาเยอะมากๆ อย่างตอนฉากเอเอฟ ที่มีการให้โหวต วี 1 อนิจจัง วี 2 ทุกขัง วี 3 อนัตตา ซึ่งบทละครยังมีนัยที่ซ่อนอยู่ แต่เป็นนัยที่สามารถเข้าใจได้ง่ายไม่ซับซ้อน
หรือแม้กระทั่งตัวตนของพระยมเอง เป็นสิ่งที่คนเราสมมติสร้างภาพขึ้นเอง หากคุณทำไม่ดี คุณก็อาจมองว่าพระยมน่ากลัว แต่ตัวละครของยายหลานคู่นี้ที่ทำแต่ความดี ยายถึงได้พูดกับหลานชายว่า พระยมหน้าตาละม้ายคล้ายใคร คล้ายหลานชายนี่เอง ก็เพราะหลานชายคือกรรมดีของคุณยาย ต้องยอมรับคณะละครเรื่องนี้ตั้งใจทำกันจริงๆ เพราะทำให้เราเข้าใจได้ว่ามรณานุสติ เป็นเรื่องที่ไม่ได้อยู่ไกลตัว ซึ่งความตายเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับทุกคน และจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ เพราะฉะนั้นเราจึงต้องสร้างกรรมดีเพื่อรอคอยวาระนั้นมาถึง”
เสียดายที่ละครดีๆ แบบนี้แสดงเพียงไม่กี่รอบ ทั้งที่ "เยิรพระยม" ทำหน้าที่เหมือนภิกษุ ภิกษุณี ในการสืบสานคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ให้ผู้ชมเข้าใจและเตรียมความพร้อมรับความตายอย่างมีสติ
แต่ถึงอย่างไรก็เชื่อว่า คงจะมีเสียงเรียกร้องให้กลับมาแสดงใหม่ เพื่อสื่อสารให้เห็นถึง "ความอนิจจัง" ในวงกว้างต่อไป
แชร์
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้โดยการ "VOTE" และ "SHARE"
DEAR DEATH "เยิรพระยม” BY: BU Theatre Company นิเทศศาสตร์ ศิลปะการแสดง มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
30 VOTES (5/5 จาก 6 คน)
หากคุณเป็นเจ้าของนิตยสาร/โมเดลลิ่ง เอเจนซี่ ต้องการโปรโมท สามารถส่ง e-mail แจ้งทีมงานให้ตั้งค่า username ของคุณเป็น Official User ได้ที่ info@postjung.com โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ