พระคาถาโพชฌงคเมตตา

ผ่อนโรคภัยและกรรมเวร ทำให้ประเทศร่มเย็น

ตั้งนะโม ๓ จบ ตั้งจิตให้เป็นสมาธิแล้วว่า

 …โอมพระพุทธะฉัพพรรณรังสี  พระบารมีเลิศหล้าแต่หนไหน

ข้าฯ ขออัญเชิญพระพุทธะ อวยพรชัย ทุกข์ โรค ภัย กรรมเวร ที่มีมา

จงมหลายหายขาด บาทธุลี  จิต ข้าฯ มีเมตตาทุกทั่วหล้า

โพชฌงโค คะปะริต จิตนำพา สติข้าฯ มีมาทั่วตัวตน

ธรรมมะจะริยะ นำพาจิต  มิ ให้คิดเครียดแค้นทุกแห่งหน

วิริยะพยายามนำพาดล  ปิติสัมโพ ชฌงค์ คงแก่กาย

ปัสสัทธิความสงบบ่มในจิต  มิมีคิดมาดร้ายคลายโทสา

สมาธิตั้งมั่นดับ โกรธา  อุเบกขา บารมีที่มีมา

พาใจ-กาย สงบระงับ ดับเครียดแค้น  จิตแนบแน่น เมตตา พา สลาย

ทุกข์ โรคา ภัย กรรมเวร ช่วยผ่อนคลาย  ดับ สลายมอดม้วยด้วยเมตตา

สุขัง สุปะติ ยามหลับก็เป็นสุข  สุขัง ปะฏิพุชฌะติ ตื่นแล้วยังสุขหนอ

นะปาปะกัง สุปินัง ปัสสะติ พักผ่อนพอ ยามหลับหนอ ไม่ฟุ้งซ่านลามก หมกใจ-กาย

มนุสโส-อมนุสสา พากาย-จิต ทำให้คิดผูกรัก พามั่นหมาย

เทวดา รักษา มิรู้คลาย นาสสะ อัคคิวา วิสังวา สัตถังวา กะมะติ ช่วยป้องภัย

ดับพิษร้าย  ไฟยาพิษ  ศาสตราวุธ ทุกทั่วมี

ตุวะฏัง จิตตัง จิตตั้งมั่น มุขวัณโน วิปปะสีทะติ สีหน้าผ่อมผ่องใส

อะสัม มุฬะโห กาลัง กะโร ไม่หลงกิริยาในก่อนตาย

คุณทั้งหลายมาบรรจบ ลดภัยเวร

แม้ไม่ถึงพระนิพพานพาหลุดพ้น   พรหมโลกได้ยลผลให้เห็น

อโหสิ กรรมใด เจ้ากรรมเวร  จงงดเว้นแก่ข้าฯ นี้ มีเมตตา…

 …นะมัตถุ พุทธานัง ข้าฯนอบน้อม  จอม พระศาสดา เหนือเกล้า เบื้องเกสา

นะมัตถุ โพธิญา นอบน้อมพระศาสดา  อันตัวข้าฯ ถวายใจ-กาย ตัวตน

นะมัตถุโพธิญา นอบน้อมพระโพธิญาณ  ขอพึ่งพานบารมี ทุกแห่งหน

นะโมวิมุตตานัง นอบน้อมผู้พ้นแล้วทุกแหล่งดล  ให้ ข้าพ้นวิบากกรรม นำพาดี

สุขิโนวา เขมิโน โหนตุ สัตว์ทั้งหลายจงเป็นสุข  จงผ่อนทุกข์ปรีเปรม เกษมสันต์

จงพ้นทุกข์พ้นภัย มลายพลัน  จงสุขสันต์ถ้วนทั่วทุกตัวตน

ทั้งใต้พื้นปฐพี มิมีสิ้น  บนพื้นดิน นภากาศ ทั่วแห่งหน

ในแม่น้ำ  ลำคลอง  ทะเล  มหาสมุทร ขอได้ยล

ผลกุศลที่ข้าฯ ทำจง ถึงเอย…

เทพเทวาอารักษ์ ญาติสนิท เจ้ากรรมคิดเบียดเบียนแต่หนไหน

จงเป็นสุข ไร้ทุกข์ โศรกอาลัย ดับ ทุกข์ภัยหายสิ้นที่มีมา

ยักษ์ นาคา ผี เปรต ยมบาล อสูรย์สาร ยมทูต ภูต ทั้งหลาย

จงเป็นสุขหมดทุกข์ พลันมลาย เมตตา ไซร้ เกื้อกูล นิรันดร์ เอย…

บทโพชฌงคเมตตา…นี้มีอานุภาพมาก…..ใช้ สวดหลังจากสวดมนต์หรือหลังจากปฏิบัติพระกรรมฐาน เมตตา ๕๐๐จบ แล้ว จะมีอานุภาพในการขจัดโรคภัย และเวรภัยเป็นอย่างดี ในสมัยพุทธกาลในครั้งที่พระโมคคัลลานะ และพระมหากัสสปะอาพาธ พระพุทธองค์ทรงแสดงโพชฌงค์ ๗ ประการนี้ พระเถระทั้งสองก็หายจากอาพาธอย่างอัศจรรย์! ในครั้งที่พระพุทธองค์ทรงพระประชวรเอง ทรงโปรดให้พระจุนทะเถระ สวดโพชฌงค์ พระองค์ก็ทรงหายจากพระประชวรโดยพลัน…ในบทนี้ได้ยกคุณแห่งการเจริญเมตตา ภาวนา ๑๑ ประการ มาผนวกไว้ด้วยจึงเพิ่มคุณเป็นทวีที่สามารถจะดับความร้อนจากภัยเวรที่เกิดจาก เจ้ากรรมนายเวรได้ด้วยเป็นอย่างดี…ผู้ใดได้ท่องสวดแล้วพิมพ์เผยแพร่ต่อจะ เป็นมหากุศลเป็นอย่างยิ่ง…เมื่อยามปกติภาวนา…พุทธังเมตตานัง ๆ ๆ ๆ หรือเมตตาอะระหัง ๆๆๆ เป็นประจำจะทำให้จิตใจเยือกเย็น ครอบครัวร่มเย็น สังคมร่มเย็น และทำให้ประเทศร่มเย็น ดับความร้อนของประเทศได้ ประชาชนมีความสุข (สามารถให้ในการกรวดน้ำได้ด้วย)